مقدمه: فراشناخت یک مفهوم چند وجهی است. این مفهوم دربرگیرنده ی دانش، فرآیندها و راهبردهایی است که شناخت را ارزیابی، نظارت و یا کنترل می کنند. پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط باورهای فراشناختی با نشانگان اضطرابی و علائم وسواسی در جمعیت غیر بالینی انجام شده است.
روش: تعداد 327 نفر (182 دختر و 145 پسر) از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی لرستان به صورت تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و علاوه بر اطلاعات دموگرافیک به پرسش نامه های باورهای فراشناختی ولز و کارترایت، اضطراب بک و علائم وسواسی مادزلی پاسخ دادند. تحلیل داده ها با روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه انجام شد.
نتایج: بین نمرات افراد در مولفه های های باورهای فراشناختی با نشانگان اضطرابی و علائم وسواسی همبستگی مثبت معناداری وجود داشت، به عبارتی با افزایش نمره ی فرد در مقیاس فراشناختی، نشانگان اضطرابی و علائم وسواسی فرد بیشتر می شود. هم چنین، رابطه ی نمره کلی با نمرات افراد در ابعاد کنترل ناپذیری و خطر، باورهای مثبت درباره نگرانی، اطمینان شناختی و نیاز به کنترل افکار و وقوف شناختی معنی داری بود (P<0.001). همچنین بین دختران و پسران از نظر باورهای فراشناختی تفاوت معنی داری وجود نداشت.
بحث و نتیجه گیری: باورهای فراشناختی از عوامل موثر در سلامت روانی هستند و می توان با تغییر فراشناخت هایی که شیوه ناسازگارانه ی تفکرات منفی را زیاد می کنند و یا باعث افزایش باورهای منفی عمومی می گردند به بهبود وضعیت سلامت روانی دانشجویان کمک کرد.
بیرامی, منصور, کریمینژاد, کلثوم. (1399). تبیین سهم مؤلفههای باورهای فراشناختی در پیشبینی نشانگان اضطرابی و وسواسی در جمعیت غیربالینی. روانشناسی بالینی و شخصیت, 14(2), 135-142. doi: 10.22070/14.2.135
MLA
منصور بیرامی; کلثوم کریمینژاد. "تبیین سهم مؤلفههای باورهای فراشناختی در پیشبینی نشانگان اضطرابی و وسواسی در جمعیت غیربالینی". روانشناسی بالینی و شخصیت, 14, 2, 1399, 135-142. doi: 10.22070/14.2.135
HARVARD
بیرامی, منصور, کریمینژاد, کلثوم. (1399). 'تبیین سهم مؤلفههای باورهای فراشناختی در پیشبینی نشانگان اضطرابی و وسواسی در جمعیت غیربالینی', روانشناسی بالینی و شخصیت, 14(2), pp. 135-142. doi: 10.22070/14.2.135
VANCOUVER
بیرامی, منصور, کریمینژاد, کلثوم. تبیین سهم مؤلفههای باورهای فراشناختی در پیشبینی نشانگان اضطرابی و وسواسی در جمعیت غیربالینی. روانشناسی بالینی و شخصیت, 1399; 14(2): 135-142. doi: 10.22070/14.2.135