اثربخشی آموزش پسخوراند عصبی بر ولع مصرف بیماران وابسته به مواد افیونی

نویسندگان

دانشگاه تهران

چکیده

  این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی روش آموزشی- درمانی پسخوراند عصبی (نوروفیدبک) بر شدت ولع مصرف در بیماران وابسته به مواد افیونی انجام گرفت. به این منظور 20 نفر از بیماران مرد وابسته به مواد افیونی با میانگین سنی 30 سال، تحت درمان نگهدارنده با متادون یا بوپرونورفین، به شیوه در دسترس انتخاب و پس از اجرای پرسشنامه سنجش ولع هروئین ( HCQ )، همتاسازی و در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. بیماران گروه آزمایش علاوه بر دارودرمانی، 30 جلسه (به مدّت 5 هفته، هر هفته 6 ساعت) درمان نوروفیدبک دریافت کردند و بیماران گروه کنترل تنها درمان دارویی نگهدارنده با متادون یا بوپرونورفین را پشت سر گذاشت. در پایان دوره بیماران دو گروه به‌وسیله تست HCQ مورد ارزیابی مجدد قرار گرفتند. نتایج تحلیل کواریانس چند متغیری حاکی از آن بود که گروه آزمایش در پایان دوره در متغیرهای انتظار مثبت، تمایل به مصرف و میانگین کل شدّت ولع نسبت به گروه کنترل کاهش نشان داده‌است. بنابراین روش درمانی نوروفیدبک می‌تواند در کاهش شدّت ولع بیماران وابسته به مواد افیونی اثربخش باشد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

The Efficacy of Neuro-feedback Training in Opiate-Craving Addicted Patients

نویسندگان [English]

  • D.F. Araee
  • R. Rostami,
چکیده [English]

 To compare the efficacy of common drug therapy (Methadone or Boprenorphine maintenance) with a combination of neuro-feedback and drug therapy in opiate-dependant patients for overcoming opiate cravings, twenty volunteer male subjects (with the mean age of 30) participated in Methadone or Boprenorphine maintenance drug therapy. This was an experimental study with pretest-posttest design, in which “Heroin Craving Questionnaire” was administered to the sample to collect the data. Homogeneous subjects were assigned to two experimental and control groups. The former received drug therapy and neuro-feedback training, while the latter only underwent drug therapy. The training included SMR on Cz followed by an alpha-theta protocol on Pz during thirty sessions for five weeks (six sessions each week). Multivariate analysis of covariance (MANCOVA) indicated that the anticipation of positive outcome, desire to abuse substance and relief from withdrawal (dysphoria) significantly decreased in the experimental group compared to the control one. It can be concluded that neure-feedback was effective on reducing the intensity of opiate craving of the addicted patients.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Neuro-feedback training
  • Opiate dependency
  • Craving
  • Efficacy