بررسی سهم نسبی سازه‌های فراتشخیصی در پیش‌بینی اختلال وسواسی - اجباری در یک جمعیت بالینی: عدم تحمل بلاتکلیفی، همجوشی شناختی، عدم تحمل آشقتگی

مقدمه: اختلال وسواسی - اجباری، با سیر مزمن، ناهمگنی در علائم و مقاومت در برابر تغییر و همچنین به عنوان یکی از ناتوان‌کننده‌ترین اختلال‌های اضطرابی، لزوم پرداختن فزاینده به ماهیت آسیب‌شناسی چندبعدی، پیچیده و فراتشخیصی این اختلال را نمایان می‌سازد. بر این اساس، هدف پژوهش حاضر، بررسی سهم فرآیندهای فراتشخیصی همچون عدم تحمل بلاتکلیفی، همجوشی شناختی و عدم تحمل آشفتگی در پیش‌بینی اختلال وسواسی - اجباری در جمعیت بالینی است.

روش: در پژوهش همبستگی - مقطعی حاضر، 155 آزمودنی مبتلا به اختلال وسواسی - اجباری مراجعه‌کننده به درمانگاه‌های بیمارستان روانپزشکی روزبه، بیمارستان آیت‌الله طالقانی (بخش روانپزشکی) و بیمارستان روانپزشکی ایران، به روش در دسترس انتخاب شدند و نسخه تجدیدنظر شده پرسشنامه وسواسی - اجباری، مقیاس عدم تحمل بلاتکلیفی، مقیاس تحمل آشفتگی و پرسشنامه همجوشی شناختی را تکمیل کردند. داده‌های پژوهش با روش همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

نتایج: نتایج پژوهش نشان داد که عدم تحمل بلاتکلیفی، همجوشی شناختی و عدم تحمل آشفتگی با اختلال وسواسی - اجباری، رابطه معناداری داشتند. همچنین بر اساس نتایج تحلیل رگرسیون، متغیرهای مذکور به‌طور کلی قادر به پیش‌بینی 69 درصد از واریانس اختلال وسواسی - اجباری شدند که از این میان، نقش تبیین‌کنندگی همجوشی شناختی نسبت به سایر متغیرها بیشتر بود.

بحث و نتیجه‌گیری: طبق یافته‌های پژوهش حاضر، سازه‌های فراتشخیصی همچون عدم تحمل بلاتکلیفی، همجوشی شناختی و عدم تحمل آشفتگی قادر به پیش‌بینی اختلال وسواسی - اجباری هستند و این یافته می‌تواند گام مهمی در پیشبرد و توسعه پروتکل‌های فراتشخیصی در درمان این اختلال محسوب شود.