مقدمه: اختلالات عملکرد جنسی به‌ویژه اختلال نعوظ یک اختلال نسبتاً ناشناخته و مقاوم به درمان است. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی مقدماتی درمان شناختی - رفتاری بر اختلال نعوظ جنسی و شدت علائم روان‌شناختی همبود با آن انجام شد. روش: پژوهش از نوع مورد منفرد با طرح A-B می‌باشد. مراجع مردی 28 ساله بود که براساس معیارهای ورود به پژوهش، مصاحبه بالینی بر مبنای DSM-V، پرسشنامه‌های بیمارستانی اضطراب و افسردگی، تجارب جنسی آریزونا (ASEX)، بین‌المللی عملکرد نعوظی (5-IIEF) و نظر روان‌پزشک تشخیص قطعی اختلال نعوظ را دریافت نمود. پس از موقعیت خط پایه [NP1] ، مداخله آغاز شد و مراجع 8 جلسه مداخلۀ درمانی هفتگی 90 دقیقه‌ای را دریافت نمود و یک ماه پس از پایان جلسات مداخله، چندسری پرسشنامه در دوماه متوالی به‌عنوان مرحله پیگیری اجرا و تکمیل شد. نتایج: یافته‌های پژوهش طی تحلیل دیداری نمودار داده‌ها براساس شاخص‌های آمار توصیفی و تحلیل دیداری نشان داد، در مرحله پیگیری نسبت به خط پایه مداخله در بهبود اختلال نعوظ و کاهش شدت نشانگان افسردگی و اضطراب همبود با آن مؤثر بوده است (با PND، هفتاد و پنج درصد). بحث و نتیجه‌گیری: نتایج بر اهمیت این مداخله در اختلالات عملکرد جنسی و ارائۀ افق‌های جدید در مداخلات بالینی تأکید دارد.
)