رابطه بین هوش‌هیجانی با عملکرد شغلی کارکنان کارخانجات صنعتی شهر اصفهان

نویسندگان

دانشگاه آزاد خوراسگان (اصفهان)

چکیده

  هدف از این پژوهش بررسی ارتباط بین مؤلفه‌های هوش‌هیجانی (شامل حل مسأله، شادمانی، استقلال، تحمل فشار روانی، خودشکوفایی، خودآگاهی هیجانی، واقع‌گرایی، روابط بین فردی، خوش‌بینی، عزت‌نفس، کنترل تکانش، انعطاف‌پذیری، مسئولیت‌پذیری اجتماعی، همدلی و خودابرازی) با خود ارزیابی عملکرد در حیطه‌های عمومی، فنی و بین فردی بود. به همین منظور از 150کارخانه مستقر در شهرک صنعتی مورچه‌خورت که دارای حدود 11000 هزار پرسنل بوده‌اند، 35کارخانه و از این 35 کارخانه، 300 نفر از کارکنان آنها با استفاده از نمونه‌گیری چند مرحله‌ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه هوش‌هیجانی، بارـ‌ اون ( EI با 90 سؤال) و پرسشنامه خودارزیابی عملکرد شغلی موتوویدلو و ون اسکاتر (با 6 سؤال) بود. داده‌های حاصل از پرسشنامه‌ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام‌به گام مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین مؤلفه‌های هوش‌هیجانی با خودارزیابی عملکردشغلی عمومی ضرایب همبستگی معنا‌دار و مثبت بین 303/0 (برای انعطاف‌پذیری) تا 409/0 (برای عزت‌نفس) وجود دارد. بین مؤلفه‌های هوش‌هیجانی با خودارزیابی عملکرد شغلی فنی ضرایب همبستگی مثبت و معنا‌دار بین 167/0 (برای انعطاف‌پذیری) تا 327/0 (برای عزت‌نفس) به‌دست آمد. بین مؤلفه‌های هوش‌هیجانی با خودارزیابی عملکرد شغلی بین فردی ضرایب همبستگی مثبت و معنا‌دار بین 182/0 (برای انعطاف‌پذیری) تا 383/0 (برای خوش‌بینی) به‌دست آمد. نتایج تحلیل رگرسیون گام‌به‌گام نشان داد که متغیرهای عزت‌نفس، همدلی، استقلال و کنترل تکانش برای خودارزیابی عملکرد شغلی عمومی، متغیرهای عزت‌نفس، روابط بین فردی و واقع‌گرایی برای خودارزیابی عملکرد شغلی فنی و متغیرهای خوش‌بینی، همدلی، استقلال و روابط بین فردی برای خودارزیابی عملکرد شغلی بین فردی دارای توان پیش‌بین معنا‌دار (05/0 p < ) هستند.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

The Relationship between Emotional Intelligence and Job Performances in a Set of Industrial Factories in Isfahan

نویسندگان [English]

  • M. Golparvar,
  • F. Khaksar,
چکیده [English]

 The purpose of this research was to investigate the relationship between emotional intelligence components (including problem solving, happiness, independence, stress tolerance, self actualization, emotional self–awareness, reality testing, interpersonal relationship, optimism, self–regard, impulse control, flexibility,social responsibility, empathy and assertiveness) with performance self–evaluation in general, technical and interpersonal domains. To this end, from 150 factories (with 11000 personnel) in Morchekhort industrial town, 35 factories, consisting of 300 individuals were randomly selected using multi–stage sampling method. The research instruments were Bar–one’s emotional intelligence questionnaire (EI with 90 items) and Motowidlo and Van Scatter’s job performance self–evaluation scale (with 6 item). The data were analyzed using Pearson correlation coefficient and stepwise regression analysis. The results indicated that there was a significant positive correlation between emotional intelligence components with general job performance self evaluation (from 0.303for flexibility to 0.409 for self–regard), there was also a positive correlation between emotional intelligence components with technical job Performance (from 0.167 for flexibility to 0.327 for self–regard) and the correlation between emotional intelligence components with interpersonal job performance self–evaluation was found to be positive as well. (from0.183 for flexibility to 0.383 for optimism). In addition, the result of stepwise regression analysis revealed that self–regard, empathy, independence and impulse control for general job performance, self-regard, intepersonal relationship and reality testing for technical job performance and optimism, empathy, independents and interpersonal relationship for the interpersonal job performance have significant predictive effect (p < 0.05).

کلیدواژه‌ها [English]

  • Emotional intelligence
  • General Job Performance
  • Technical Job Performance
  • Interpersonal Job Performance