نقش راهبردهای مقابله با درد در سازگاری با درد مزمن

نویسندگان

چکیده

اگرچه پژوهش‌ها روابط مستحکمی را بین راهبردهای مقابله و شدت درد، ناتوانی جسمی و افسردگی مستند ساخته و برای سنجش این راهبردها پرسشنامه‌های متعددی ساخته شده است اما تا کنون در میان جمعیت ایرانی مبتلا به درد مزمن روابط بین این راهبردها و سازگاری با درد مورد مطالعه قرار نگرفته و برای سنجش این راهبردها در جمعیت ایرانی مبتلا به درد مزمن ابزار مناسبی نیز وجود ندارد. مطالعه حاضر دارای دو هدف مشخص است: ۱- بررسی ویژگی‌های روان‌سنجی‌ پرسشنامه راهبردهای مقابله در میان جمعیت ایرانی و ۲- بررسی رابطه بین راهبردهای مقابله با درد و تأثیر این راهبردها بر سطح سازگاری افراد دارای درد مزمن. در این مطالعه ۲۳۱ کارمند مرد با میانگین سنی ۴۳/۴۱ سال (۳۹/۱۰ = ) شرکت داشتند و با تکمیل پرسشنامه‌های اطلاعات عمومی، راهبردهای مقابله با درد، افسردگی و ناتوانی جسمی اطلاعات لازم برای مطالعه را فراهم آوردند. یافته‌های این مطالعه حاکی از اعتبار ملاک و ضرایب همسانی درونی قابل قبول خرده مقیاس‌های پرسشنامه راهبردهای مقابله است؛ بنابراین‌ می‌توان پرسشنامه مذکور را در میان جمعیت ایرانی دارای درد مزمن به‌کار گرفت. نتایج تحلیل همبستگی نشان داد که برخی از راهبردهای مقابله با ناتوانی جسمی، افسردگی و درد رابطه دارد؛ در حالی‌که‌ فاجعه‌آفرینی‌ بیش‌تر در مواجهه با درد، با ناتوانی جسمی، افسردگی و شدت درد بیش‌تری همراه بود؛ استفاده بیش‌تر از راهبردهای مقابله نادیده گرفتن درد و گفتگو با خود با ناتوانی جسمی و افسردگی خفیف‌تری همراه بود. نتایج این تحلیل همبستگی همچنین حاکی از آن بود که ادراک کارامدی مقابله بالاتر با افسردگی، ناتوانی جسمی و درد خفیف‌تر همراه است. نتایج تحلیل رگرسیون که با هدف پیش‌بینی‌ سه متغیر ملاک شدت درد، افسردگی و ناتوانی جسمی با استفاده از راهبردها و کارامدی مقابله صورت گرفت نقش عیرانطباقی راهبرد مقابله فاجعه‌آفرینی‌ را در سازگاری با درد مزمن آشکار ساخت. راهبرد مقابله فاجعه‌آفرینی‌ نه تنها پیش‌بینی‌‌کننده‌ مستقل و معنادار شدت درد بود بلکه استفاده بیش‌تر از این راهبرد در مواجهه با درد توانست‌ افسردگی و ناتوانی جسمی را حتی پس از کنترل شدت درد پیش‌بینی‌ کند. نتایج تحلیل رگرسیون همچنین نقش انطباقی دو راهبرد مقابله نادیده انگاشتن درد و گفتگو با خود را در سازگاری با درد مزمن نشان داد؛ استفاده بیش‌تر از این دو راهبرد با افسردگی خفیف‌تر در میان افراد دارای درد مزمن همراه بود. برخی از کاربردهای بالینی این یافته‌ها در مقاله حاضر مورد بحث قرار گرفته است.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

The Roles of Pain Coping Strategies in Adjustment to Chronic Pain

نویسندگان [English]

  • M.A. Asghari
  • N. Golak
چکیده [English]

 Pain coping strategies have been shown to be associated with severity of pain and well as physical and psychological functioning among patients with chronic pain. Assessment of coping strategies has received increasing attention and several measures of cognitive and behavioural coping have been developed. To date, the impact of coping responses on adjustment to chronic pain has not been examined in the Iranian chronic pain population. Present study: (1) investigate the reliability and validity of the Iranian adaptation to the Coping Strategy Questionnaire (IR-CSQ) and (2) examine the relationships between the IR-CSQ individual subscales and severity of pain, physical disability and depression. Two hundred and thirty one male chronic pain subjects with mean age of 41.43 years (sd = 10.39) completed the IR-CSQ and 3 measures of adjustment (present pain intensity, physical disability and depression). To determine the reliability of each of the 7 different subscales in the IR-CSQ, coefficient alphas were computed, using all 6 items in each subscale. The coefficient alphas were high, ranging from 0.74 to 0.83 which indicates that the 7 subscales of the IR-CSQ have satisfactory reliability (i.e., internal consistency). The co relational analyses of the data revealed that more Catsatrophising was associated with more severe pain, physical disability and depression. Also, more use of Ignoring Pain and Coping Self-Statement strategies was significantly associated with less severity of physical disability and depression. The co relational analyses also showed that higher perception of coping efficacy is associated with less pain, physical disability and depression. A series of 3 multiple regression analyses were performed to determine the relationship between the IR-CSQ subscales and the 3 adjustment measures (present pain intensity, depression and physical disability). The results indicated that while higher Catastrophising in chronic pain was a significant predictor of more severe pain, physical disability and depression, the higher use of Ignoring Pain Sensations and Coping-self-Statement were predictive of less depression. The findings of the present study lend additional support to the importance of pain coping strategies in understanding patients’ adjustment to chronic pain. In general, while greater Catastrophising was predictive of more severe pain, depression and physical disability, the greater use of Ignoring Pain Sensations and Coping Self-Statement strategies were predictive of lower levels of depression. The clinical implications of these findings are discussed.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Chronic pain
  • Coping strategies
  • Pain intensity
  • Physical disability
  • Depression