تأثیر روش مواجهه و جلوگیری از پاسخ به شیوه خوددرمانی در کاهش نشانه‌های اختلال وسواس ـ اجبار

نویسندگان

دانشگاه اصفهان

چکیده

این پژوهش با هدف بررسی تأثیر روش مواجهه و جلوگیری از پاسخ به شیوه خوددرمانی بر میزان نشانه‌های اختلال وسواس ـ اجبار در بیماران سرپایی مراجعه کننده به مراکز خدمات روانشناختی و روانپزشکی شهر اصفهان اجرا گردید. بدین منظور تعداد 20 بیمار مبتلا به اختلال وسواس- اجبار که بر اساس مصاحبه بالینی توسط روانشناس بالینی و روانپزشک عدم ابتلا آن‌ها به اختلال افسردگی اساسی و اختلالات شخصیت تأیید شده بود، به روش تصادفی ساده از میان جامعه پژوهش انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه 10 نفری شامل یک گروه آزمایشی و یک گروه کنترل قرار گرفتند. پرسشنامه وسواس ـ اجبار مادزلی به عنوان پیش آزمون در مورد هر دو گروه اجرا گردید. گروه آزمایشی به مدت 6 هفته با استفاده از کتابچه راهنمای درمانی که توسط پژوهشگر تدوین شده بود و شامل آموزش عملی و ارائه تکالیف خانگی استفاده از روش مواجهه و جلوگیری از پاسخ بود به خوددرمانی پرداختند و در طول درمان هر هفته طی یک برنامه زمانبندی شده از طریق تماس تلفنی با پژوهشگر، گزارشی از روند درمان را ارائه می‌کردند. آزمودنی‌های گروه کنترل نیز در لیست انتظار قرار گرفتند. فرض بر این بود که روش مواجهه و جلوگیری از پاسخ به شیوه خوددرمانی باعث کاهش نشانه‌های اختلال وسواس ـ اجبار گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل در مرحله پس آزمون و پیگیری می‌شود. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که روش مواجهه و جلوگیری از پاسخ به شیوه خوددرمانی منجر به کاهش معنی‌دار نشانه‌های اختلال وسواس ـ‌ اجبار  گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل در مرحله پس آزمون شده است (001/0P < ). این بهبودی در پیگیری یک ماه بعد همچنان مشهود بود (001/0P < ). باتوجه به یافته‌های پژوهش حاضر می توان اینگونه نتیجه گیری کردکه روش مواجهه و جلوگیری از پاسخ به شیوه خوددرمانی می تواند به عنوان روش موثری در درمان اختلال وسواس- اجبار به‌کار رود.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

The Effects of Exposure and Response Prevention by Self-treatment Method on Reduction of Obsessive-Compulsive Symptoms

نویسندگان [English]

  • H.T. Neshat Doost
  • H. Molavi
  • M.R. Abedi
  • M. Isfahani
چکیده [English]

The purpose of this study was to determine the effectiveness of exposure and response prevention by self-treatment method on the reduction of obsessive-compulsive symptoms in out-patients who referred to psychiatric and psychological service centers in Isfahan. Therefore 20 patients with obsessive-compulsive disorder who were diagnosed on the basis of clinical interviewed and they did not have a major depressive disorder and personality disorders were randomly selected and assigned to two groups: training and control groups. The training group received a self-treatment manual booklet prepared by the experimenter. This booklet contained practical instructions and homework that were based on exposure and response prevention treatment method. The length of treatment was 6 weeks and the subjects were asked to give weekly reports of their progress to the experimenter by phone. The subjects in control group were assigned to waiting list. Maudsley Obsessive-Compulsive Inventory were administered to all subjects as the pre- test post- test and follow-up. The results of analysis of covariance revealed that the training group showed significantly lower score than the control group on the post-test and on the one-month follow-up of maudsley obsessive-Compulsive Inventory(P < 0.001). It is concluded that exposure and response prevention by self-treatment can be used as an effective method in treatment of obsessive-compulsive disorders.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Obsessive-compulsive disorder
  • exposure and response prevention
  • self-treatment