اثربخشی آموزش گروهی برنامه غنی سازی زناشویی (سبک اولسون) بر افزایش رضامندی زنان متأهل

نویسندگان

1 آموزش و پرورش

2 دانشگاه تهران

چکیده

چکیده این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع گروه های نا معادل با گروه شاهد و پیش- پس آزمون با هدف بررسی اثر بخشی آموزش گروهی برنامه غنی سازی روابط زناشوئی به شیوه اولسون بر رضامندی زناشوئی زنانی که شوهرانشان در برنامه ارتقا روابط زناشوئی شرکت نداشتند، طراحی و اجرا شد. به این منظور با روش نمونه گیری در دسترس از بین جامعه آماری زنان متاهل مراجعه کننده به یکی از خانه های سلامت شهرداری منطقه 6 تهران که در زمان انجام این مطالعه پرونده شکایت از همسر یا تقاضای طلاق در دادگاه خانواده نداشته، بصورت تمام وقت در بیرون از منزل شاغل نبوده وحداقل یک فرزند داشتند، 40 داوطلب انتخاب و با روش غیر تصادفی به دو گروه آزمایشی و گواه تقسیم شدند. گروه آزمایشی در10 جلسه 90 دقیقه ای آموزش غنی سازی رابطه زناشوئی به شیوه اولسون(اولسون و اولسون، 1999) شرکت کرده و گروه شاهد به عنوان فهرست انتظار، هیچ مداخله سازمان یافته ای دریافت نکردند. به منظور سنجش متغیر وابسته از فرم 40 سوالی مقیاس انریچ( بهمنی، عسگری، 1385) استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS-16برای محاسبه فراوانی، میانگین، تحلیل واریانس، آزمون لوین وتحلیل کواریانس پردازش شد.
نتایج تحلیل کواریانس چند متغیره نشان داد که میانگین رضامندی کلی زناشویی زنان در گروه آزمایش بیشتر از گواه و تفاوت‌ها به لحاظ آماری در سطح احتمال 1 درصد (p < %1)معنادار است. به این ترتیب می توان نتیجه گرفت که برنامه آموزش غنی سازی روابط زناشوئی به سبک اولسون حتی وقتی شوهران در برنامه آموزشی مشارکت ندارند نیز می تواند باعث افزایش رضامندی کلی زناشوئی زنان شود.
کلید واژه: رضامندی زناشوئی زنان،آموزش گروهی، غنی سازی زناشوئی، عدم مشارکت شوهران در برنامه ارتقا روابط زناشوئی

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Effectiveness of Group Education of Marital Enrichment Program (Olson Style) on Improvement of Married Women’s Satisfaction

نویسندگان [English]

  • Kobra Ghasemi Moghadam 1
  • Ali Asgari 2
چکیده [English]

This semi-experimental study with control group and pre test-post test was conducted to evaluate the effectiveness of Olson's marriage enrichment group training on marital satisfaction of women whose husbands don't participate in the program.
To this purpose using a non- randomly sampling method (accessible sampling) 40 volunteers from women who referred to one of Tehran's municipal health centers were selected and none randomly assigned to two experimental and control groups. As pre test, dependent variable in both groups measured by short form of ENRICH or 40 items form (Bahmani, Asgari, 1385). Members of experimental group participate in 10 training sessions of 90 minutes meeting which were held twice a week while control group members (waiting list) did not participate in any official intervention. Finally both groups measured as post-test. Data were processed by SPSS-16 to calculate statistical and inferential statistics.
Analysis of covariance showed that global satisfaction score of experiential group was significantly (P‹ %1) higher than control group. Therefore it can be concluded that Olson's marriage enrichment program as an intervention that originally designed in such a way that both partners must be present simultaneously in training sessions, can increase women's marital satisfaction even when their husbands don't participate in the program

کلیدواژه‌ها [English]

  • Women’s marital satisfaction
  • Group education
  • Marital enrichment
  • Lack of husbands’ participation in marital relation improvement program